www.emerytka.fora.pl

satrapa · Gość

Wiele lat temu przeczytałem pewną fikcyjną historię, która opowiadała o cyklu życiowym mrówek nomadnych i człowieku przykutym do wózka inwalidzkiego.

Bohaterem opowieści był poruszający się na wózku naukowiec, który pracował w afrykańskiej dżungli, w pobliżu czynnego wulkanu. Kiedy wulkan wybuchł, pracownicy stacji naukowej wpadli w panikę.

Pospiesznie załadowali wózek na tył ciężarówki i odjechali tak szybko, jak tylko było to możliwe. Wkrótce mknąca wąską ścieżyną ciężarówka uderzyła w drzewo i przewróciła się. W wypadku zginęli wszyscy członkowie ekspedycji oprócz, rzecz jasna, naszego bohatera, który z połamanymi rękami uwiązł pod autem.

Treścią opowiadania były zmagania naukowca z niebezpiecznym wulkanem i z wojowniczymi mrówkami, maszerującymi tą samą ścieżką, którą jechała ciężarówka.

Zachowanie się tych mrówek stanowi interesującą egzemplifikację stworzonej przez Weismanna teorii doboru grupowego. W ich cyklu życiowym dobro jednostki odgrywa znacznie mniejszą rolę niż dobro grupy. Mrówki nomadne maszerują w zorganizowanych kolumnach, atakują grupą i wspólnie ochraniają swe potomstwo.

Gdy muszą zatrzymać się na noc, poszczególne osobniki chwytają szczękami odnóża innych, tworząc budowlę dającą schronienie reszcie grupy. Ich współpraca jest tak ścisła, że niektórzy biolodzy uważają je za pojedynczy organizm złożony z wielu części, a nie za zbiór jednostek. Jak widać, nacisk selekcyjny wywierany na jednostkę jest tu znacznie słabszy od nacisku wywieranego na grupę. O tym właśnie mówiła teoria Weismanna. Niszczycielskie zdolności mrówek nomadnych dowodzą wielkiej siły tej presji.

Gdy byłem chłopcem, opowieść o naukowcu, który w afrykańskiej dżungli walczył o ocalenie swojego jednostkowego życia, robiła na mnie ogromne wrażenie. Człowiek ten został w końcu uratowany, choć fakt ten w niczym nie złagodził moich koszmarnych snów na ten temat, jakie nawiedzały mnie przez całe lata.

serek · Gość

RELAKSACJA wg JACOBSONA dla DZIECI

Jedną z metod zmierzających do zmniejszenia napięcia emocjonalnego u dzieci jest relaksacja mięśniowa. Opiera się ona na założeniu, że ciało i umysł tworzą niepodzielną całość. Jedność psychiczna wyraża się między innymi tym, że zaburzenia psychiczne i napięcie emocjonalne powodują zaburzenia równowagi neurohormonalnej i wpływają na wzrost napięcia mięśniowego. Doprowadzenie do rozluźnienia mięśni pozwala z kolei na uzyskanie zmniejszenia napięcia emocjonalnego. Tak więc relaksacja jest warunkiem prowadzenia wszelkich zabiegów psychoterapeutycznych.